Zigzag

Ik stond voorovergebogen tegen een muurtje te stretchen, toen ik haar onder mijn elleboog heen zag afkomen. Zij gaf ook een gebogen indruk, met haar onderarmen op de handgreep en haar gezicht tot vlak boven haar smartphone. Af en toe week de kinderwagen te veel af en moest ze bijsturen. Ik dacht even dat ze me te laat zou opmerken, maar ze passeerde met een boogje om me heen en glimlachte flauw, bijna verontschuldigend. Ik schonk haar een brede glimlach terug. Nog niet zo lang geleden, was ik net als zij. Ik ging het huis uit en jaagde de tijd scrollend vooruit. Het was niet het perfecte plaatje. Ik zweefde niet op wolkjes, maar sleepte de kinderwagen en mezelf zigzaggend over het pad. Traag genoeg om het scherm te kunnen lezen, maar ook niet té traag, om de goede vrede in de kinderwagen te bewaren. Ik keek de vrouw na en voelde me opgelucht. Mijn kinderwagen had plaatsgemaakt voor een kinderfiets, die ik later die dag nog, moeizaam zigzaggend, voor me uit zou duwen. Ik keek er al naar uit. Ik had het haar misschien moeten naroepen. Dat ik haar was geweest, maar dat zij ook weer mij zou worden. Vrij zorgeloos, zorgeloos vrij, stretchend tegen een muurtje.

Voor echt

Het was helemaal niet zoals in de films. We moesten niet in allerijl op zoek naar de juiste papieren. De valies viel niet open in het midden van de straat. Er werd niet gepanikeerd, we waren ons verstand niet kwijt. We legden onze spullen rustig in de auto en stapten in. Als iemand ons had zien vertrekken, dan had die vast gedacht dat we even een stapje in de wereld gingen zetten. Een Bongobon verzilveren. Zoiets.

Er was weinig verkeer en we konden vlot doorrijden. Geen onvoorziene omleidingen, geen vuilniswagens die de straat blokkeerden, zelfs geen korte file bij de lichten. Alles ging zo gemakkelijk. We naderden het ziekenhuis en ik begon te twijfelen. Was het wel voor echt? Ik nam me voor om de valies nog niet mee te nemen. Geen gezichtsverlies voor mij, dank u wel.

We sloegen de lange oprijlaan van het ziekenhuis in. Ik was er gerust in, we zouden het halen. Maar plots stonden we stil. Vlak voor onze auto stak een familie ganzen de straat over. Moeder gans wachtte geduldig tot haar kroost veilig aan de overkant was.  Kinderen eerst, de rest van de wereld kon wachten. Ook deze bijna-moeder. Het had een film kunnen zijn. Het was voor echt.

 

Hoe overleef ik de lockdown met een baby?

Hoe overleef ik de lockdown met een baby? De niet-zo-ultieme survivalgids voor wanhopige ouders.

Het is 7 uur ’s ochtends, dag 14 van de lockdown light. Terwijl ik met rechts onze baby zijn fles geef, scrol ik met links door mijn newsfeed. Geregeld passeren er tips om een lockdown met kleuters of peuters te overleven. Ik lees over kinderen die stoeptekeningen maken, kleuters die door rijstkorrels graaien en peuters die bloemblaadjes verzamelen. Ik zie een idyllische foto van een Vlaams gezin, gezellig samen aan de livingtafel: moeder leest rustig een magazine en helpt het zoontje met zijn stickerboek, vader zit achter zijn werkmails en glimlacht naar het zoontje dat met verf en penseel de Mona Lisa naschildert. Indrukwekkend. Ik scrol verder tot de fles bijna leeg is, maar een survivalgids voor baby’s kom ik niet meer tegen. Jammer. Van zodra de fles leeg is, onderga ik weer de combi-ervaring van mails, papjes, chats, pampers, videomeetings en huilbuien (vooralsnog niet van mezelf). Ik hoor het zuchtje van de lege fles. Hup, baby in het park en ik achter het bureau. Terwijl mijn pc opstart, scrol ik even terug naar de lockdown-tips voor ouders. Misschien moet ik dit toch maar een kans geven …

Tip 1: zorg voor voldoende beweging
Een kind moet zich af en toe kunnen uitleven. Heb je geen tuin of weinig ruimte? Geen probleem, je kan ook sporten aan de eettafel.

Tip 2: huiswerk
Natuurlijk moet je kind ook mentaal gestimuleerd worden. Kreeg je geen huiswerk mee? Geen zorgen, op het internet vind je vast wel kleurplaatjes om je kind zoet te houden.

Tip 3: versterk jullie band met een spelletje
Er is meer dan huiswerk of sport. Speel ook eens een gezelschapsspelletje. Verandering van spijs doet eten!

Tip 4: maak duidelijke afspraken
Stel een kookwekker in op 10 minuten: tot de wekker afgaat, mag je niet gestoord worden. Je kan nu vlug je haar kammen, je tanden poetsen of naar het toilet gaan, zonder dat je kind roet in het eten gooit.

Tip 5: als niets anders helpt …
Heeft je kind zijn buik vol van al die leuke ideetjes? Laat je principes varen en zet hem toch maar gewoon voor de tv.